ქალი ლეგენდა, რომელმაც თავისი ბუმბერაზი ხმით მსოფლიოს საქართველო გააცნო

ქალი ლეგენდა - სწორედ ასე შეიძლება უწოდო ნანული აბესაძეს, ერთ-ერთ ყველაზე გამორჩეულ ქართველ მომღერალს, რომლის ბგერას და ენერგიას არ იცნობს არც დრო და არც სივრცე. მის ხმაში არის სიწმინდე, ტკივილი, სინაზე და სიხარული, ყველაფერი, რაც ქართველის სულს გამოარჩევს.

დღეს ნანული აბესაძე 89 წლისაა, თუმცა ასაკს სრულიად ვერ გრძნობს. ის კვლავ სავსეა სიცოცხლით, ენერგიით და ოპტიმიზმით. როგორც თავად ამბობს, დღემდე დარბის, ცურავს და აქტიურ ცხოვრებას არ ღალატობს და ასე ინარჩუნებს ფორმას.

ნანული აბესაძე ზესტაფონში დაიბადა, ფეროშენადნობთა ქარხნის ტერიტორიაზე. მისი ოჯახი განათლებითა და კეთილშობილებით გამოირჩეოდა. მამა, პროფესიონალი ეკონომისტი, თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის რექტორ ვიქტორ კუპრაძესთან მუშაობდა. ნანული სიყვარულით იხსენებს მას, როგორც გონიერ, თავმდაბალ და კეთილშობილ ადამიანს. დედა კი საოცარი სილამაზით იყო ცნობილი, იმდენად, რომ ერთხელ თავად ნატო ვაჩნაძემ, ქალმა, რომლის გარეგნობამ მსოფლიო აღაფრთოვანა, ქუჩაში გააჩერა და გაოცებით ჰკითხა: "საიდან გაქვთ ასეთი სილამაზე?“.

მან ბავშვობა პეტრიაშვილის ქუჩაზე გაატარა, იმ ქუჩაზე, სადაც იზრდებოდნენ თამაზ და ოთარ ჭილაძეები. სწორედ მათთან ერთად დაიწყო მისი გზაც ხელოვნებისა და მეგობრობის სამყაროში. მეგობრობა, რომელიც ბავშვობიდან მოყოლებული მთელი ცხოვრება გაგრძელდა, იყო სულიერი სითბოსა და შემოქმედებითი სიახლოვის ნიშანი.

მისი პირველი სცენური გამოსვლა თბილისის ტექნიკური უნივერსიტეტის (მაშინდელი გეპეის) სცენაზე შედგა. სწორედ იქ პირველად იგრძნო მაყურებლის სიყვარული და მაშინვე მიხვდა, რომ სცენა მისი მოწოდება იყო. ამ დღიდან იწყება ნანული აბესაძის დიდი გზა, გზა, რომელიც ქართულმა მუსიკამ ოქროს ასოებით შეიტანა თავის ისტორიაში.

ერთ-ერთ კონცერტზე მასთან მივიდა ცნობილი ქართველი მეცნიერი, ასტრონომი და საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის პრეზიდენტი ევგენი ხარაძე, რომელმაც უთხრა: "ნანული, იმღერე ქართული და რუსული რომანსები, ისინი დიდ ასპარეზზე გაგიყვანს". ეს წინასწარმეტყველება ასრულდა, ნანული აბესაძე რომანსების გამორჩეულ შემსრულებლად იქცა.

მისი შემოქმედების ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ეტაპი საფრანგეთს უკავშირდება. პარიზის „ოლიმპიას“ სცენაზე ნანულიმ ერთთვიანი საკონცერტო პროგრამა გამართა, სადაც ყოველ საღამოს დარბაზი ბოლომდე ივსებოდა. ფრანგული პუბლიკა აღფრთოვანებული იყო  ქართველი მომღერლით, რომლის ხმა თითქოს ყველა ენისა და საზღვრის მიღმა აღწევდა.

ნანული აბესაძე გვიყვება თუ როგორ შეიქმნა გიორგი ჩუბინიშვილის რომანსების ანთოლოგია, რომანსების რომლებიც მის რეპერტუარში ყოველთვის გამორჩეულ ადგილს იკავებდა.

მუსიკოსი განსაკუთრებული სიყვარულით იხსენებს ადამიანებს, რომლებიც მთელი ცხოვრების განმავლობაში მის გვერდით იდგნენ: სულიკო კოროშინაძე, ბებიკა ჯაიანი, გია ჭირაქაძე, კონსტანტინე პევზნერი… ისინი ერთად ქმნიდნენ იმ ეპოქას, რომლის გარეშე ქართული სცენის ისტორია წარმოუდგენელია.

სიმღერა "შენ მხოლოდ შენ“ ნანული აბესაძის ერთ-ერთ ყველაზე ცნობილ და ემოციურ ნამუშევრად იქცა. ის იხსენებს, როგორ შეიქმნა ეს სიმღერა გია ყანჩელთან და მორის ფოცხიშვილთან ერთად: „პირველად რომ აჟღერდა მელოდია, ყველამ ვიცოდით, რომ რაღაც განსაკუთრებულს ვქმნიდით". დღეს ეს სიმღერა სიყვარულის, სინაზისა და სიმარტივის მარადიული ნიშანია.

მრავალი წარმატებისა და აღიარების მიუხედავად, ნანული აბესაძის მთავარი სურვილი მარტივია: "ქართველმა გაამართლოს ქართველობა". ამ სიტყვებში თავმოყრილია მთელი მისი ცხოვრების ფილოსოფია - ღირსება, პატიოსნება და სამშობლოს სიყვარული.

ნანული აბესაძე დღესაც ისეთივე ხალისიანი და სიცოცხლით სავსეა, როგორც ახალგაზრდობაში. მისი თვალები ისევ ანათებს იმ სინათლით, რომელიც მხოლოდ ნამდვილ ხელოვანს აქვს.

ნანული აბესაძე არ არის მხოლოდ მომღერალი, ის ეპოქაა. ქალი, რომელმაც თავისი ხმით მსოფლიოს საქართველო გააცნო; ქალი, რომელმაც აჯობა დროს და რომელმაც თავისი ხმა ისტორიად აქცია.

მისი ხავერდოვანი ხმა დღემდე ჟღერს და გვახსენებს, რომ ნამდვილი ხელოვნება არასოდეს ბერდება.

ბექა გელდიაშვილი